نمایشگاه شاهنامه، روایت ماندگار

نمایشگاه براساس پژوهش خانم اکرم احمدی توانا، شکل گرفته و کاتالوگ نمایشگاه با مقدمه خانم دکتر فیروزه ملویل،رئیس مرکز شاهنامه برای تحقیقات فارسی، کالج پمبوروک، کمبریج، به عموم عرضه میشود

هنرمندانی که آثارشان در این نمایشگاه عرضه خواهد شد

عربعلی شروه- نیکزاد نجومی - مهدی حسینی - گیزلا وارگا سینایی - فریدون آو - مرضیه قره ​داغی -فرح اصولی - ترانه صادقیان - شیرین نشاط - جمشید حقیقت شناس - سعید روانبخش - رضا هدایت - بهنام کامرانی- یاسمین سینایی - علیرضا جدی - سیامک فیلی زاده -امیرحسین بیانی - علا ابتکار - آرتمیس شهبازی - علی رضا فانی - مهسا خیرخواه - آیلین بهمنی پور

از حدود دویست سال پس از سرایش آن همواره فراتر از یک اثر ادبی مورد توجه هنرمندان تجسمی بوده، در دورة معاصر نیز همچنان به عنوان موضوع آفرینش هنر قرار دارد. دلایل و انگیزه​های هنرمندان برای انتخاب این سوژه و همین طور نحوة پرداختن به آن با توجه به شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی متفاوت بوده است. دو رویکرد اصلیِ تأکید بر تاریخ ایران باستان و یا تاریخ ایران اسلامی، در فهم مواجهه حکومت​ها با این موضوع مسئلة مهمی است. در سال​های حکومت خاندان پهلوی در ایران نمونه​های آثار تجسمیِ پراکنده اما کاملاً حمایت شدهای در حاشیة کنگره​ها و یا جشن​ها و مراسم​ بزرگ ادبی خلق شدند. اما در دوران جمهوری اسلامی با توجه به گذر از شاهنامه​ستیزی اوایل انقلاب هرگز حمایت دولتی در حرکت​های تجسمی در پرداختن به شاهنامه وجود نداشت و همواره هنرمندان در تلاش​های خود جوش و مستقلِ بیشتر فردی و کمتر گروهی به این موضوع توجه داشته​اند. هنرمندانی بوده​اند که به دلیل توانایی بی​نظیر فردوسی در ساختن تصاویر ذهنی از صحنه​های نبرد و یا حتی عاشقانه​ها به سراغ شاهنامه رفته​اند. با وجود این که در گذشته شاهنامه وسیله​ای برای بیان ابهت و عظمت هویت ملی ایرانیان بود،در دوره​های متأخر هنرمندان دیگری آن را به عنوان راهی برای نقد فرهنگی و اجتماعی برگزیدند

طی قرون متمادی، هنرمندان ایران با بهره گیری از اسطوره شناسی و شعر به طرح دنیائی شگرف پرداختهاند که به آرمانهای زیبائی، حقیقت و کمال وفادار بوده است. دنیائی که پاسخی برای جبران سرخوردگی، خشونت و آشوب که به نظرهمیشه بخشی از روزمره​گی زندگی ایرانی بوده. هنرمندان پناهگاهی برای تسلی بخشی، لذت و روشنگری بینندگانشان ساخته​اند. آنان میراث پارسی را گرامی داشته​اند، زندگی ایرانیان را غنی ساخته و الهام بخش آنان برای تلاش در بهتر شدن بوده ​اند.